szukając zimy, czyli wczoraj na Kopie Biskupiej

Szukając zimy wybraliśmy się wczoraj w górki.
Tak, tak, wiem, wszyscy teraz szukają wiosny, ale co ja poradzę, że nie nasyciłam się zimą tego roku?
Jeszcze tydzień temu była na pewno, a wczoraj...
Może gdybyśmy obrali inny kierunek, a my, tzn. ja, wymyśliliśmy, że na Kopę Biskupią;(
Kopa to najwyższy, więc zaliczany do Korony Gór Polskich szczyt naszej części Gór Opawskich.
Nie jest wysoka, bo pasmo nieduże, ale te swoje 889 m n.p.m. ma i całkiem ładnie się piętrzy nad okolicą, z daleka już widoczna...

Mam do tych stron sentyment, bo w Głuchołazach, od których rzut beretem Kopa leży, spędziłam niejedne wakacje i ferie.

Wczorajszy wypad udał się nam o tyle, że nie było tak pochmurno, jak zapowiadano, ale śniegu na lekarstwo, na samej górze tylko trochę i pod schroniskiem, a miejscami taki lód, że trzeba było pod nogi patrzeć, żeby 'gleby' nie zaliczyć.

Zdjęcia do udanych nie należą, ale gwoli kronikarskiej ścisłości pokazuję - te z widokami zrobiłam z... wieży widokowej - czeskiej, wysokiej na 18 m., zbudowanej jeszcze w 1898 r., która w okresie powojennym zaniedbana, turystom udostępniona została stosunkowo niedawno, w 1996r.

 W dole Zlate Hory - byliśmy - nad nimi Jesioniki z Pradziadem, też byliśmy:)

 Głuchołazy,  w dalekiej perspektywie Nysa,

a za tą górką gdzieś Prudnik i dalej Głogówek.

Popodziwiawszy, co było do podziwiania - to ja - i wypiwszy czeskie piwko - to moi współtowarzysze rodzaju męskiego - schodzimy do schroniska leżącego po naszej stronie,  obchodzącego w tym roku 85 - lecie istnienia.

Ludzi sporo, schronisko jest popularne, ale przyznam, że uczucia mam mieszane - wystrój może być, widać pomysł - krawat to hańba dla prawdziwego turysty - ale jedzenie słone, a obsługa łaskę robi;(

 Wracamy żółtym szlakiem - w górę szliśmy czerwonym - do Jarnołtówka;
śniegu trochę, trzeba uważać na lód pod spodem,

 mijamy leśną kapliczkę

i już jesteśmy na dole.

Jarnołtówek i niedaleka Pokrzywna  to znane na Opolszczyźnie ośrodki rekreacyjne;
obok starych i wielkich domów wczasowych są tu wille i pensjonaty, ale o tej porze roku nie prezentuje się to wszystko zbyt korzystnie...

Wsiadamy do auta, przejeżdżamy przez most zakochanych ( kilka kłódek wisi) i szukamy zapory;
jest szaro i buro...

Jest zapora, niestety, dojść do niej się nie da, szkoda.
Ufundowana przez cesarzową Prus Wiktorię Augustę, otwarta w 1909 roku, ma 15,4 m wysokości i 50 m długości i zabezpiecza okolicę  przed wezbraniami wód Złotego Potoku.

Za nami, na niebie - przetasowania,  czas wracać..