Róż głową, czyli spacerkiem po krakowskim Kazimierzu

Dotarłam na Kazimierz...
Gwoli ścisłości, nie po raz pierwszy, bo bywałam tu, choć rzadko, w latach szkolnych, kiedy nie była to dzielnica galerii i kafejek, a potem, czyli w ostatnich latach i owszem, ale bez aparatu, teraz wreszcie w celu zarejestrowania urody i klimatu miejsca...
Jak to powiedzieć - klimat jest, uroda nieco przywiędła, wszak Kazimierz wiekowy i choć na przełomie wieków "na nowo odkryty", to jednak zaniedbany, stąd uczucia mam mieszane, z dominującym żalem, że znów i niestety nie ma pieniędzy, bo pomysł na pewno jest, tylko co z pomysłem, jak pieniędzy nie ma...?
Zwłaszcza, że pomysły są tu najwyraźniej indywidualnie, a  pieniędzy nie ma gremialnie...

Ktoś tu powinien głową mocno ruszyć..?!



Nie będę opowiadała historii Kazimierza, spróbuję tylko pokazać to, co zrobiło na mnie wrażenie, a  niedoinformowanych odsyłam po informacje do wikipedii lub strony dzielnicy.

Zaczniemy od ogółu, by potem przejść do szczegółu, czyli na pierwszy rzut uliczki, place i zabytki Kazimierza
(w podtytule umieścić można 'Kazimierz a sztuka parkowania').

 

Nasz spacer zaczynamy od ul.Szerokiej,

 miejsca znanego (choćby z odbywającego się tu od  1988 r. Festiwalu Kultury Żydowskiej),

 

 obleganego, zadziwiającego - bo czyż widział kto, żeby w lutym siedzieć pod parasolami?I to w tak historycznym i zabytkowym sąsiedztwie...

  Starej Synagogi 

Mykwy

synagogi i cmentarza Remuh,

kamienicy  Landauów.

Idziemy dalej, ulicami Miodową i Warszauera, mijamy synagogę Kupa, 

zaglądamy na Plac Nowy,

 skręcamy w Meiselsa,

 w Józefa,

 mijamy kościół przy ul.Bożego Ciała,
by dotrzeć do placu Wolnica, na którym zabytkowy ratusz, obecnie muzeum, rzeźba dłuta znanego krakowskiego artysty, B.Chromego

i samochody - już nikogo ten widok nie dziwi?

Zaglądamy w Bonifraterską

i  ulicą Św.Wawrzyńca,

 którą prowadzi Krakowski Szlak Techniki, a przy której w budynku dawnej zajezdni pierwszego wąskotorowego tramwaju elektrycznego mieści się Muzeum Inżynierii Miejskiej.

Skręcamy w  Dajwór,

i już jesteśmy na tyłach Starej Synagogi,

 i przesmykiem Na przejściu wracamy do punktu wyjścia.

Robi się chłodno i ciemno, fotele opustoszały,

 

ale młodzież się schodzi na wieczorne imprezy..

My rzucamy jeszcze okiem na pomnik ku czci

i idziemy do samochodu, obiecując sobie, że przecież jeszcze tu wrócimy...

 Zmęczyłam Was trochę?Mam nadzieję, że nie;)

Jutro zapraszam na ciąg dalszy, pod hasłem 
'szyldy Kazimierza' - będzie się działo!