drzewo w dachu, czyli pospacerujmy raz jeszcze po Złotoryi

Może ktoś pamięta, że w Złotoryi już byliśmy trzy lata temu, w czasie słynnej zimowej majówki,  kiedy to pierwszego dnia był upał a ostatniego śnieg, pod którym uginały się drzewa...

Tak wtedy, jak i ostatniego lata zaglądnęłam tu, by zobaczyć zabytkowy "układ przestrzenny średniowiecznego miasta", który bardzo interesował moje współtowarzyszki letnich podróży, obie architektki-urbanistki.Miasto spodobało nam się bardzo;

mnie bez zaskoczenia, bo już widziałam, ale nie bez zdziwienia, bo jak wspominałam zaraz po powrocie, była to podróż zdziwień i zaskoczeń, których Złotoryja też nam dostarczyła, m.in. jak w w tytule, bo kto widział dom, w którym rośnie drzewo, no kto?

Drugim a w kolejności pierwszym zaskoczeniem była średniowieczna brama, która wyrosła w środku miasta, a która we mnie budzi uczucia, mówiąc delikatnie, mieszane;(

Poza tym - bez większych niespodzianek, miało być pięknie i było, sami oceńcie;)

Rynek złotoryjski ma część dolną i górną;

w dolnej zobaczymy Fontannę Górników - pomnik ku pamięci złotoryjskich kopaczy, poległych w bitwie z Tatarami pod Legnicą,

w części górnej -  Fontannę Delfina, postawiona tu w 1604 roku, ufundowaną przez ówczesnego burmistrza miasta Johanesa Feige,

też ratusz

a dookoła zabytkowe kamienice i kamieniczki.

Nieco dalej, przy pl.Niepodległości  rzuca się w oczy budynek ZUS-u;

 

  (czy jest w Polsce miasto, w którym nie ma (jeszcze) pomnika Jana Pawła?)

 ... i  kościół, bardzo cenny zabytek, pod wezwaniem Narodzenia NMP, którego wieża widoczna jest zewsząd i z daleka;

 

i gdzie ślub, więc się dyskretnie wycofujemy...

 Obok - przed budynkiem szkoły podstawowej im.M.Konopnickiej - zabytkowy cis, jeden z przyrodniczych pomników Złotoryi;

tu więcej na temat.

Idąc dalej, ulicą Basztową dochodzimy do, jedynej zachowanej, Baszty Kowalskiej, fragmentu murów obronnych miasta;

Jednak zaskoczenie - jakie związki miał mój ulubiony pisarz Władysław Reymont z miastem, że wystawili mu - w setną rocznicę urodzin - taki pomnik?

Niedaleko nowoczesna hala targowa,  w niedalekim sąsiedztwie starych murów, okalających miasto,

  kojarzących mi się, nieco na wyrost zapewne, z krakowskimi Plantami;

za którymi całkiem współczesne bloki, z całkiem współczesnymi balkonami...

 ach, jak ja lubię ten widok:)

 Wracamy do centrum,

mijamy piękny budynek Poczty Polskiej,

 odbijamy od Rynku nieco w bok

i szukając miejsca, w którym można by coś zjeść, trafiamy na dom z drzewem:)
jednym w środku, całą alejką posadzoną przez Jerzego Szmajdzińskiego, o czym informuje stosowna tabliczka..

 rejestrujemy jeszcze mimochodem takie obrazki (lubimy zaglądać w okna),

machamy parze, która już po ślubie

i - adieu Złotoryjo!

Byłaś tylko przystankiem na drodze Kraków - Zielona Góra, co nikogo, kto pamieta, że na Roztocze jedzie się z Wrocławia przez Kraków, Bielsko i Cieszyn, dziwić absolutnie nie powinno...

:)

Wszystkie zdjęcia w albumie, a ja zapraszam do Łagowa i Parku Mużakowskiego, w najbliższym czasie, znaczy wpisach.