Ślęża zimą

Ślęża, zwana niegdyś  Świętą Górą albo Śląskim Olimpem, wznosi się co prawda na wysokość  niewielką, bo tylko nieco powyżej 700 m.n.p.m., ale czyni ją to najwyższym wzniesieniem Przedgórza Sudeckiego; widać ją z daleka i z wielu stron Wrocławia,  może dlatego niektórzy zwą ją Magiczną Górą?

Jak na magiczną górę przystało, jest Ślęża tematem wielu legend.
Jedna z nich wiąże powstanie góry z walką, jaką stoczyć miały diabły z aniołami, druga wspomina o skarbach ukrytych w jaskiniach i mnichu, co się nie oparł pokusie ich odszukania, inna o pannie i niedźwiedziu, jeszcze inna o innym niedźwiedziu, który się z... Bolesławem mocował, raniąc mu twarz, co królowi do końca życia ślad, a po wsze czasy przydomek Krzywoustego zostawiło.

Potwierdzeniem, że w każdej z legend jest źdźbło prawdy, są kamienne figury ich bohaterów, stojące od wieków na szczycie i zboczach Ślęży.

W ostatnią niedzielę, korzystając z ładnej pogody, wybraliśmy się na krótki spacer po Ślężańskim Parku.
                      Na Przełęczy Tąpadła zostawiliśmy auto i poszliśmy w górę.
Szlaku opisywać nie będę, zainteresowanych odsyłam do  Jacka, który zrobił podobną trasę trzy tygodnie temu i pięknie ją opisał:)
Zapraszam...

                                                                            

W całym parku krajobrazowym napotyka się tablice z napisem " miejsce kultu w starożytności'.

Na szczycie - Radiowo Telewizyjne Centrum Nadawcze, czyli wysoka na 136 metrów, widoczna na wiele kilometrów wieża telewizyjna, o zasięgu obejmującym cały Dolny Śląsk, a nawet więcej.

Po lewej stronie góruje nad resztą kościółek - pod wezwaniem NMP - wybudowany w 1852 roku;

Kilkadziesiąt metrów dalej - wieża widokowa;
niestety, widok nie był tym razem najciekawszy..

U podnóża kościółka - kultowy niedźwiedź, a obok - granitowy krzyż milenijny,

              a poniżej schronisko im. Romana Zmorskiego, dziewiętnastowiecznego poety, tłumacza i badacza legend słowiańskich, zbudowane w 1908 roku.

W dole widać Sobótkę.

Nazwę Ślęża wywodzą etymolodzy od "starosłowiańskiego wyrazu ślęg ("wilgoć, mokrość, mokra pogoda, błoto"), który oznacza miejsca podmokłe i spowite często mgłą.

Słowo ślęg ma związek z panującym tutaj swoistym klimatem. Odosobnienie masywu, przy znacznych różnicach wysokości względnej (ok. 500 m) spowodowało, że klimat charakteryzuje się stosunkowo dużą ilością opadów."

Tak wyczytałam na stronie... klubu sportowego o wdzięcznej nazwie Sobótka';) 

 .....................

A swoją drogą - tak blisko mamy, a tak rzadko tu bywamy?
Może dlatego, że przy ładnej pogodzie walą tu tłumy, bo i z Wrocławia niedaleko, i ze Świdnicy, i z Dzierżoniowa.

Aż mi się nie chce wierzyć, ale sprawdziłam - poprzednio byliśmy tu 3 lata temu, w grudniu 2008, o śniegu można było pomarzyć, było deszczowo i mglisto...