tężnie, czyli deszczowo w Ciechocinku

 

To był ten dzień, w którym z wieży oglądałyśmy Toruń, w i po deszczu; 

Po południu pojechałyśmy do Ciechocinka - być tak blisko i nie zobaczyć tężni? nie może być!

Niestety, plany pokrzyżowała nam potężna ulewa, tuż pod tężniami:(
Co nieco jednak widziałam, zatem - zapraszam na krótki spacer po jednym z najbardziej znanych polskich uzdrowisk.

To, co uderza na pierwszy rzut oka, to zieleń i kwiaty, z których Ciechocinek słynie.

Na drugi rzut widzi się zabudowę, zabytkową i w różnych stanach zadbania, na trzeci - cały ten kicz uzdrowiskowy, nie bójmy się tego słowa.

Teatr letni zasługuje na kilka słów wzmianki;

 Słynny zegar kwiatowy,

równie słynny grzybek, który

 "pełni nie tylko funkcję ozdoby uzdrowiska, ale także przemysłową. Fontanna wykonana w kształcie grzyba jest obudową źródła nr 11, czyli głębokiego na 414 metrów odwiertu solanki. Właśnie stąd solanka pompowana jest na ciechocińskie tężnie."

Idziemy w kierunku tężni;

 Tu łapie nas deszcz, który przeczekujemy w knajpce przy deptaku (a może Deptaku?), tracąc czas i kiedy wreszcie można wyjść na zewnątrz, dochodzi 19.00:(

Krótko informacyjnie:
"Tężnie - unikatowa i największa w Europie konstrukcja drewniana do odparowywania wody z solanki, zostały zaprojektowane przez Jakuba Graffa, profesora Akademii Górniczej w Kielcach.(..) Budowa tężni I i II trwała od 1824 do 1828 roku, trzecia powstała w 1859 roku. Podstawę tężni stanowi około 7000 wbitych w ziemię dębowych pali. Wysokość wynosi 15,8 m, zaś ich łączna długość to 1741,5 m."

Wracamy,
 po drodze zaglądając do Parku Zdrojowego, gdzie trwają występy.

Wieczór,
zabawę czas zacząć...

Wszystkie zdjęcia można zobaczyć w albumie, zapraszam,
a ja zabieram się za zdjęcia z Bydgoszczy.