krakowskie remanenty

Hm, jak to powiedzieć - żegnam się. 

Nie, nie tu i z wami, żegnam się z 'moim Krakowem';

przeglądam ostatnie papiery, segreguję je, pakuję do pudeł, część digitalizuję, nad niektórymi zatrzymuję się dłużej, inne odkładam do przeczytania na jakieś nieokreślone później, czasem się wzruszam, czasem zdumiewam, wysyłam zdjęcia do bliskich (popatrz, co znalazłam), śmieję się i nie, różnie.
No, ale jak tu się nie śmiać i nie dziwić,
kiedy wśród ważnych, rodzinnych dokumentów, człowiek trafi na kartkę pocztową z takim zdjęciem?

😊

albo taką ulotkę, proszę:)

albo na książeczkę (liczącą 45 stron), 

czy taką perełkę :)

 

Jest też kilkadziesiąt banknotów o wartości sentymentalnej

i zdjęć, nieco zapomnianych,

 np. to mojej babci, i jej siostry (z tatą za rękę), z lutego 1935, z pieczątką zakładu fotograficznego w Bydgoszczy, co ciekawe, 

albo cioci, znanej tylko z opowieści rodzinnych.

Pytanie - co zrobią moje wnuki z tymi zdjęciami.

.............

Czas płynie, ba, ucieka, łagodzi niektóre żale i smutki, 

 i tylko trudno mi się pogodzić z tym, że w moim mieście będę już tylko gościem, turystką...