do Chybotka, czyli spacerkiem po Szklarskiej Porębie

Chybotek wcale się nie chybocze;

albo ja miałam za mało siły, żeby go rozkołysać, albo nie jest to już możliwe, bo, jak czytam,  choć blok ten o masie ok. 7 ton był tak doskonale zrównoważony, że dawał się wprowadzić ręką w lekki ruch przy użyciu niewielkiej siły, to obecnie poruszanie go nie jest już możliwe, ze względu na zarośnięte podłoże. Spóźniłam się?
Skała, o której legenda podpowiada, że blokowała wejście do podziemnej jaskini, w której znajdował się ukryty skarbiec, znajduje się przy tzw. Szlaku Walońskim, na pograniczu Szklarskiej Górnej i Średniej; całkiem niedaleko można natknąć się na Grób Karkonosza, ducha gór - zwanego inaczej Liczyrzepą, co trafniej tłumaczy niemiecką nazwę Rübezahl - a po drodze jeszcze zboczyć odrobinę ze szlaku, na tzw. Złoty Widok, skąd pięknie widać  Karkonosze. Przy szlaku stoi też Dom Wlastimila Hofmana, "malarza wewnętrznego blasku", który mieszkał tu i tworzył w drugiej połowie ubiegłego wieku; dodatkową atrakcją będzie też, niewątpliwie, widok rzeźb w ogrodzie jednej z posesji obok... 

Nasz spacer zaczynamy przy ul.Franciszkańskiej (gdzie nocleg w godnym polecenia pensjonacie, gdyby ktoś był zainteresowany). Mijamy interesującą instalację pod zaskakującą (?) nazwą Rząd Kolorowych Głazów, autorstwa Zbigniewa Frączkiewicza, znajdującą się tu już od ponad 20 lat.

 W tzw. międzyczasie kolory zdążyły spłowieć, więc niejeden przechodzień mógł jej nawet nie zauważyć; jakiś czas temu została odnowiona i znów cieszy oko.

Kościół pw.Bożego Ciała - wewnątrz obrazy i sztandary W.Hofmana,
a tu już jego domek i interesujące sąsiedztwo:)

Punkt widokowy;

Podziwiamy widoki i omal, omal nie przegapiamy grobu Liczyrzepy,

                                                 gdyby nie tablica obok...

 Wreszcie  Chybotek,

 a my w dół,
do Chaty Izerskiej, na herbatkę, ogrzać się trochę.

W dole kościół MB Różańcowej,
najstarszy zachowany (1650 r.), pierwszy katolicki w Szklarskiej Porębie,

nieco wyżej cmentarz ewangelicki,
dziś zabytkowy i zaniedbany, niestety i jak zwykle:(

Jedynym dobrze zachowanym, nawet odnowionym, grobem jest ten Carla Hauptmanna, brata noblisty Gerharta, autora "Księgi Ducha Gór";
jak wieść niesie, Carl Hauptmann przyczynił się w istotnym stopniu do przyznania w 1924 roku literackiej nagrody Nobla naszemu Władysławowi Reymontowi, cyzelując niemiecki przekład "Chłopów', z którego korzystało jury.

                          Na blogu Magdy można przeczytać i zobaczyć więcej, polecam.

A my wracamy
(coraz ciemniej się robi, jak to w styczniu, po południu),

 mijając po drodze zadziwiające płody wyobraźni rodzimych architektów,
przenoszących kawałki Norwegii na Dolny Śląsk...

Chyba jednak wolę te stare i poniemieckie...

:)