Głogów, czyli końca nie widać

Głogów był ostatnim miastem na naszej ubiegłorocznej trasie 'letnich wojaży', kiedy spieszyłyśmy się na nocleg pod Wrocławiem; z opcji "ominąć albo potraktować w dużym skrócie" wybór był oczywisty, lepszy rydz niż nic.

Oczywiście wiedziałam, że miasto  było zniszczone - w 95% ! - ale kiedy niemal siedemdziesiąt lat po wojnie człowiek czyta, że:

 "...  w maju 1945 przybyli do Głogowa pierwsi powojenni osadnicy, którzy zastali jedynie ruiny i zgliszcza.

 Odbudowa miasta nie została dokończona do tej pory."

... to robi to na nim wrażenie!

Nie będę Was zanudzać historią, jak ktoś nie pamięta ze szkoły, a jest ciekawy, może sam przeczytać, ja chciałabym pokazać tylko trochę zdjęć, kilka domów i ulic, kilka szczegółów, wybiórczo i  subiektywnie..

 Ratusz i jego otoczenie, czyli Rynek; 

niestety, wakacje to najlepszy okres nie tylko do zwiedzania, ale też do wszelkich robót i remontów;(

Tu dłuższy cytat, bo rzecz warta jest wyjaśnienia, skąd i dlaczego takka zabudowa, a nie inna:

"W wyniku trwającego prawie siedem tygodni oblężenia w roku 1945, Głogów został w 95% zniszczony. Większość ulic i placów była zawalona gruzem i poprzecinana rowami. Po oczyszczeniu terenu Starego Miasta z gruzów w latach 50., pozostało ono niezagospodarowane, jako że nie ocalały tam żadne budynki mieszkalne. Wiele ruin zostało rozebranych, zaś cegła przeznaczona została na odbudowę Warszawy. W latach 60. uznano, że widok ruin sprawia przygnębiające wrażenie na wjeżdżających do miasta przez ulicę Brama Brzostowska, więc droga wjazdowa obsadzona została topolami.
22 maja 1967 r. podjęto decyzję o odbudowie Zamku Książąt Głogowskich (początkowo miał być trwałą ruiną), która zaczęła się w roku 1971, zaś zakończyła w 1983. W 1970 Stowarzyszenie Architektów Polskich rozpisało konkurs na projekt centrum Głogowa. Projekt, który zdobył pierwszą nagrodę przewidywał zastąpienie staromiejskiej zabudowy zespołem wieżowców, nie został on jednak zrealizowany. W 1982 grupa młodych legnickich architektów przedstawiła nowy projekt odbudowy Starego Miasta, zachowujący dawną siatkę ulic i nawiązujący do przedwojennej zabudowy. 30 czerwca 1983 r. plan zatwierdzony został przez prezydenta Głogowa Mariana Borawskiego. Odgruzowano ulice oraz przystąpiono do prac archeologicznych. W roku 2001 odbudowany został ratusz, zaś rok później wprowadziły się do niego władze miasta. Ciągle trwa odbudowa kolegiaty, w planach jest zaś odbudowa teatru."

Strasznie tu wszędzie ciasno, wręcz klaustrofobicznie, jak dla mnie...

w perspektywie -

Zamek Książąt Głogowskich, obecnie Muzeum Archeologiczno-Historyczne

i Most Tolerancji,

który stanął w miejscu najpierw drewnianego, zwodzonego, później stalowego, zburzonego w czasie wojny;

most długo miał 'normalny, szary kolor -  i tu znów posłużę się cytatem:

" Pod koniec lat 90. Andrzej Leszek Szczypień wpadł na pomysł, aby pomalować jego przęsła na inny kolor i zaproponował lokalnej telewizji TV Głogów przeprowadzenie plebiscytu. Do głosowania wybrał pięć projektów kolorystycznych, każdy w trzech odcieniach: wrzosowo-różowy (pomysł jego córki Nataszy) oraz żółty w trzech odcieniach, niebieski w trzech odcieniach, czerwony w trzech odcieniach i zielony w trzech odcieniach sporządzonych przez głogowskiego artystę Zygmunta Stachurę. W głosowaniu przeprowadzonym przez lokalną telewizję TV Głogów głogowianie wybrali kolor wrzosowo-różowy. Zarząd Miasta Głogowa ostatecznie przyjął dwa odcienie koloru wrzosowego."

A my kręcimy się dookoła ogona, czyli wracamy;

w głębi - wieża kościoła św. Mikołaja,

 

tu w całej okazałości, czyli ruinie;

niespodzianka - bar Miś, jak z epoki;)

 kamieniczki w świetle zachodzącego słońca

 i wieże kościoła Bożego Ciała;

poniżej - odrestaurowane fundamenty Kościoła Łódź Chrystusowa, z rzeźbami autorstwa Renaty Banaś "kondycja ludzka";

 nie wiem, czy jest to ekspozycja stała, czy tylko okazjonalna...?

Te dwa zdjęcia nie bez kozery;

to wyżej pokazuje, jak chcą je widzieć gospodarze, to poniżej - jak widzę je ja, obcy, z boku...

jakieś pytania?

Wyjeżdżamy z Głogowa, jeszcze tylko spojrzenia na Ostrów

przejazd Mostem Tolerancji i - do widzenia;

wrócę tu na pewno, bo to co zobaczyłam, to było zupełne nic (wszystko w albumie), tylko nabrałam apetytu:)

....

I to jest w zasadzie koniec wspomnień z lata 2013;
chciałabym teraz wrócić do lipca 2012, czyli do niedokończonej relacji z wojaży po wschodniej Polsce,
i na początek zapraszam do Szczebrzeszyna, a potem może do Zamościa?
w każdym razie - jedziemy znów na wschód;)